W budownictwie i pracach pokrewnych szeroko stosowana jest keramzyt. Jest to przetworzona mieszanina granulek, które stały się produktem wypalania gliny lub podobnych materiałów. Idealnie każda granulka powinna być równym, porowatym, brązowym koralikiem. W tym przypadku wnętrze materiału jest ciemniejsze. Glina ekspandowana pomaga w różnych pracach budowlanych. Rozważ główne właściwości keramzytu i z czego jest wykonana.
Skład i charakterystyka
Głównym składnikiem keramzytu jest glina lub łupek. Metoda wypalania tworzy z nich zgrabne kulki. W tym celu stosuje się specjalne grzejniki, które zwiększają temperaturę gliny do 1000 stopni. W tym momencie materiał zamienia się w solidną kulę o porowatej strukturze.
Wszystkie właściwości i cechy mieszaniny zależą od materiału wyjściowego, kolejności powstawania i jakości użytego sprzętu. Wszystko to wpływa na parametry techniczne keramzytu jako takiego. Spośród wszystkich końcowych cech największą ciekawostką jest wielkość granulek, ich gęstość i waga. Wszystkie inne parametry w taki czy inny sposób pochodzą stąd.
Dla każdej keramzytu podano parametry wyraźnie określone w dokumentach regulacyjnych. Odbywa się to tak, że dokładnie potrzebna frakcja jest używana podczas pracy. Ale nie wszystkie ważne cechy materiału są tam przedstawione. Dlatego bardziej szczegółowe analizowanie każdej cechy nie będzie zbyteczne.
Frakcja
Wielkość granulek tworzących mieszankę. Istnieją trzy główne kategorie:
- mały (od 5 do 10 mm);
- średni (od 10 do 20 mm);
- duży (od 20 do 40 mm).
Warto jednak zauważyć, że keramzyt budowlany znajduje się w specjalnej kategorii, w której stosuje się granulki o wielkości od 2,5 do 10 mm. Obejmuje to również mieszaniny 5 - 20 mm, które są frakcjami wielofunkcyjnymi.
Gęstość nasypowa
Istnieje siedem klas gęstości nasypowych, które są używane do różnych prac. Ta cecha określa gęstość keramzytu, wyłączając puste przestrzenie i szczeliny między granulkami.
Wytrzymałość
Istnieje wiele frakcji siły. Obejmują one zarówno materiały żwirowe, jak i kruszone kamienie. Na wytrzymałość ma bezpośredni wpływ gęstość materiału. Im wyższa gęstość, tym silniejsza frakcja.
Współczynnik zagęszczenia
Parametr charakteryzuje, jak bardzo materiał skurczy się podczas transportu, przechowywania, jak dokładnie na ekspandowaną glinę będą oddziaływać różne obciążenia i podobne subtelności. Zazwyczaj stopień zagęszczenia nie przekracza 1,15. Współczynnik jest szeroko stosowany podczas sprzedaży i dostawy materiału do konsumenta.
Przewodność cieplna
Ważny wskaźnik, który odpowiada za to, jak skuteczne są właściwości przewodzenia ciepła przez materiał jako taki. Nie ma szerokiego rozprzestrzeniania się, ponieważ każda ekspandowana glina jest skuteczna w tej kwestii.
Ważny! Im wyższa gęstość materiału, tym wyższe właściwości termoizolacyjne.
Wchłanianie wilgoci
Wskaźnik charakteryzuje stopień wchłaniania wody do materiału, a także zmiany jego właściwości pod wpływem wilgoci. Glina ekspandowana to materiał, który nie boi się wilgoci w średniej ilości. Wskaźnik wchłaniania wilgoci nie przekracza 20%.
Izolacja akustyczna
Rozszerzona glina jest skuteczna pod względem izolacji akustycznej. Zwłaszcza w połączeniu z drewnem. Ale czasami, aby osiągnąć doskonały wynik, może być konieczne zastosowanie dodatkowej izolacji.
Odporny na mróz
Ponieważ keramzyt pochłania trochę wilgoci, jest dość odporny na mróz. Jednocześnie nawet w bardzo niskich temperaturach materiał nie traci swoich właściwości.
Cechy technologii wytwarzania
Do formowania keramzytu wymagany jest materiał o następujących właściwościach:
- zmiana objętości podczas strzelania;
- topliwość;
- siła.
Aby ułatwić proces pęcznienia, można dodać dodatkowe składniki, wśród których można wyróżnić olej opałowy, olej napędowy lub perlit.
Powstają granulki o określonej wielkości o ustalonych właściwościach. Następnie są suszone i wypalane, aby uzyskać siłę i twardość. Po wypaleniu wszystkie granulki muszą być dokładnie wysuszone.
W procesie produkcyjnym szczególną uwagę zwraca się na sortowanie. Obejmuje prace nad separacją granulek według wielkości, a także podziałem dużych frakcji na mniejsze. Po zakończeniu wszystkich procedur keramzyt jest pakowany w worki lub worki i przygotowywany do wysyłki.
Tak więc ekspandowana glina powstaje w wyniku spęcznienia struktury gliny, która zamienia się w porowate granulki z twardą skorupą.
Wydobycie surowców
Glina, z której zwykle wytwarza się keramzyt, jest surowcem, którego wydobycie ma dość standardowy wygląd. Za pomocą technologii surowce są wydobywane z kamieniołomów i ładowane na ciężarówki.
Wydobycie można przeprowadzić zarówno za pomocą koparek, jak i materiałów wybuchowych. Stosowane są wiertnice i inny sprzęt zdolny do oddzielania warstw gleby.
Ale to wszystko dotyczy twardych skał ilastych, dla których warunki pogodowe nie mają fundamentalnego znaczenia. Wszystko jest nieco bardziej skomplikowane z miękką gliną, którą wydobywa się tylko w wymaganym okresie roku.
Ważny! Do przechowywania surowców budowane są suche izolowane magazyny, w których glina może być przechowywana przez długi czas bez utraty swoich właściwości. Jednak pod wpływem innych czynników ogólna struktura gliny jest nadal zaburzona. Ale fakt ten jest korzystny dla producentów keramzytu, ponieważ znacznie ułatwia przetwarzanie gliny w jednorodną masę.
Metody otrzymywania ekspandowanych granulek gliny
Istnieje kilka sposobów wytwarzania keramzytu z surowców. Każdy z nich jest używany ze względu na pewne okoliczności.
Metoda sucha
Wykorzystanie jako surowca kamienistych skał gliniastych lub łupkowych prowadzi do zastosowania tej metody. Metoda polega na wykonaniu następujących czynności:
- kruszenie surowców na potężnym aparacie kruszącym, który pomaga uzyskać granulki o wielkości od 1 do 20 mm;
- prażenie przetworzonych surowców w piecu obrotowym;
- ochłodzenie kompozycji i późniejsze sortowanie według wielkości ziarna.
Na tym w większości przypadków kończy się produkcja. Pozostaje tylko załadować substancję do worków i wysłać ją do sprzedaży. Ziarna nie tworzą się tutaj, co nadaje im schludny wygląd. Dlatego suche frakcje można rozpoznać po nierównych krawędziach każdego ziarna.
Mokry sposób
Metoda mokra jest realizowana w następujący sposób:
- surowce wlewa się do dużych pojemników;
- do tych pojemników wlewa się wodę, zwiększając zawartość wilgoci w mieszaninie do 50%;
- za pomocą pomp mieszanina jest pompowana do dużych zbiorników, z których trafia do pieca;
- w piecach bębnowych granule są sortowane według wielkości, a powstałe ziarna są suszone.
Metoda jest bardzo odpowiednia dla surowców, które początkowo mają wysoką zawartość wilgoci. Poprzez dodanie wody i późniejsze suszenie można pozbyć się zbędnych wtrąceń i uzyskać jednolitą powierzchnię każdej granulki. Należy zauważyć, że ta metoda wymaga większego zużycia energii, ale pomaga uzyskać produkt lepszej jakości.
Plastikowy sposób
Ta technologia produkcji keramzytu jest stosowana, gdy surowiec ma wilgotność poniżej 30%. Glina przepuszczana jest przez lite walce, które rozdrabniają granulki na frakcje o wielkości ziarna od 5 do 10 mm. Następnie wszystko trafia do bębnów suszących i walcarek, które nadają każdemu ziarnu właściwy owalny kształt.
Następnie cała mieszanka jest wypalana w piecach w temperaturze około 1000 stopni. Wypalanie odbywa się w piecach bębnowych, których bębny cały czas się kręcą. Gotowe granulki są przenoszone do agregatów chłodniczych i suszone. I dopiero potem cała keramzyt jest sortowana według wielkości granulek.
Metoda proszkowo-plastyczna
Ta metoda polega na wstępnym zmieleniu gliny do stanu proszkowego. Proszek miesza się z wodą uzyskując w ten sposób jednorodną masę. Następnie z tej masy formowane są granulki o odpowiednim kształcie i odbywa się to samo jak w poprzednich metodach. Frakcja jest wypalana i suszona. Ta metoda pomaga stworzyć najczystsze mieszanki, które można zastosować. Jednak za wysokiej jakości granulki trzeba zapłacić więcej, ponieważ w tej metodzie są dodatkowe etapy.
Metoda proszkowo-plastyczna wymaga użycia dobrze przetworzonych surowców, ponieważ w przeciwnym razie jakość granulek zostanie znacznie obniżona.
Sprzęt do produkcji keramzytu
W produkcję keramzytu zaangażowana jest duża liczba urządzeń, z których każdy przyczynia się do uzyskania wysokiej jakości mieszanki. Główne urządzenia to:
- różne zrywaki;
- wiercone rolki;
- miksery gliniane;
- piece do pieczenia;
- bębny do suszenia i sortowania;
- przenośniki;
- przenośniki;
- tace itp.
Produkcja przemysłowa obejmuje wiele urządzeń, które pomagają w szybkiej obsłudze dużych ilości materiału.
Ponieważ prawie każda metoda kształtowania obejmuje obróbkę pierwotną, na pewno potrzebne będą urządzenia kruszące, składające się z solidnych ostrzy, które poruszają się ku sobie. W takim przypadku wszystkie materiały znajdujące się między nimi są cięte i kruszone. Jeśli przewiduje się dodanie specjalnych mieszanek poprawiających pęcznienie, konieczne jest przygotowanie mieszalni.
Piece do wypalania są różne, ale najczęściej działają na tej samej zasadzie, równomiernie ogrzewając wszystkie substancje, które dostają się do środka.
Wykonywanie keramzytu w domu
Domownicy często zadają pytanie: czy w domu można wyprodukować keramzyt? Będzie to dość trudne, ale taka możliwość istnieje. Dzięki minifabrykom z piecem i suszarnią można samodzielnie pozyskać frakcje o rozmiarach do 5 mm. Takie zakłady działają na paliwo gazowe lub węglowe.
Często oprócz takich roślin kupowane są małe kruszarki, które pomagają uzyskać jednorodną masę bez dużych kamieni. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli istnieje chęć i niezbędne rysunki, cały sprzęt można wykonać niezależnie.
Domowe fabryki produkują keramzyt z kiepskiej jakości materiału. Z popiołu z węgla można również otrzymać keramzyt o określonych właściwościach. Jednocześnie istnieje możliwość znacznego zaoszczędzenia pieniędzy, przy jednoczesnym zmniejszeniu ilości odpadów z działalności.
W rezultacie koszty energii i pieniędzy na produkcję keramzytu mogą wydawać się zbyt wysokie w porównaniu z uzyskanym wynikiem. Jednak wszystko się opłaci, ponieważ wypełniacz jest używany w różnych dziedzinach życia, a zwłaszcza w budownictwie.
Do czego służy keramzyt używany w budownictwie?
Glina ekspandowana to wszechstronny materiał, który znajduje szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach. Jednocześnie nie znaleziono jeszcze dla niego zamiennika. Można go oczywiście zastąpić najnowszymi materiałami, ale będą one znacznie droższe niż keramzyt.
Mieszankę gliny stosuje się zarówno podczas budowy budynków, jak i podczas prac renowacyjnych. Jej właściwości izolacji cieplnej i akustycznej sprawiają, że keramzyt jest bardzo popularnym materiałem. Mieszanki są szeroko stosowane do tworzenia specjalnego cementu o właściwościach izolacyjnych.
Za pomocą keramzytu możesz wykonać następujące prace na etapie budowy:
- beton lub suchy jastrych;
- nadanie budynkowi niezbędnych właściwości i cech;
- kształtowanie betonu o mniejszej wadze;
- izolacja ścian, podłóg, fundamentów itp .;
- izolacja akustyczna budynku.
Glinka ekspandowana pomaga zmniejszyć głębokość fundamentu o połowę, chronić otaczającą glebę przed zamarzaniem oraz utrzymać wszystkie okna i drzwi na wymaganym poziomie. Po wybudowaniu budynku keramzyt pomoże regulować poziom wilgotności w domu i zapobiega pojawianiu się różnych ognisk zamarzania.
Ważny! Mieszanka keramzytu doskonale nadaje się do ochrony sieci wodociągowej przed działaniem niskich temperatur.
Glina ekspandowana może być stosowana jako grzejnik na podłogach, ścianach lub poddaszach. Podczas budowy pomaga to wykorzystać:
- zmniejszyć obciążenie ścian, ponieważ keramzyt waży mniej niż beton;
- odporność na agresywne środowiska;
- dostępność materiału pomoże ci wydać pieniądze na coś innego;
- przewodność cieplna zapewniająca stabilne utrzymanie wymaganej temperatury w pomieszczeniu;
- zwiększa żywotność drewnianych materiałów budowlanych;
- Bezpieczeństwo środowiska.
Podczas izolowania podłóg żelbetowych stosuje się mieszankę cementu z keramzytem, a w przypadku konstrukcji drewnianych keramzyt stosuje się w postaci suchej. Wszystko to przyczynia się do znacznego zmniejszenia przewodności cieplnej i wydłużenia żywotności.
Izolację ścian wykonuje się za pomocą keramzytu, który jest lżejszy od bloczków betonowych. Ściany z bloczków z keramzytu pomagają utrzymać temperaturę wewnątrz budynku. W każdej konstrukcji przewiduje się pozostawienie pustej przestrzeni na umieszczenie w niej keramzytu izolacyjnego.
Rozszerzona glina nadaje się do izolacji podłóg. To oszczędny i jednocześnie bardzo funkcjonalny sposób. Nie ma potrzeby posiadania rzadkich umiejętności i wiedzy. Wystarczy znać podstawy układania izolacji.
Rozszerzoną glinę należy wylać na żwir lub piasek, a następnie wylać betonem na zainstalowane zbrojenie. Konstrukcja jest ciężka, ale nie tak ciężka, by ziemia uginała się pod ciężarem. Jednocześnie powstaje również efekt ocieplenia. Ale ta metoda jest logiczna tylko w przypadku domów, ponieważ w mieszkaniach izolację przeprowadza się w inny sposób.