Yapışma, farklı malzemelerin fiziksel ve kimyasal özelliklerini sağlayan, farklı bileşimlere ve yapılara sahip bir kombinasyonudur. Adezyon, "yapışmak" için Latince'dir. İnşaat endüstrisinde, malzemelerin yapışmasının ne olduğu terimi daha kesin olarak belirtilir - bu, dekoratif bir özelliktir. ve son kat kaplamalar (boya vb.), dolgu macunu veya yapıştırıcı karışımı, tabanın dış tabakası ile tutturma yoğunluğuna kadar.
Çeşit
İnşaatta yapışma, farklı malzemeler arasındaki bir bağdır. Teknoloji 3 ana kategoriye ayrılır:
- Mekanik - Kullanılan malzemelerin ana yüzeye yapıştırılması yoluyla bağlantı. Bu teknik, karışımların dış tabakanın yapısına girmesine veya kaba ürünlerle bağlantıya dayanmaktadır.
- Kimyasal - kristal kafes seviyesinde (farklı yoğunluklarda bile) malzemelerin etkileşimi. Bu etkileşim katalizörler tarafından sağlanmaktadır.
- Fiziksel — Moleküler düzeyde bağlantı yapıları arasında bir elektromanyetik bağ oluşur. Böyle bir bağlantı, statik bir bağlantı veya kalıcı bir manyetik veya elektromanyetik alan sağlar.
Yapışma özelliğine sahip yapı ve kaplama malzemeleri
Yapı malzemelerinin yapışması esas olarak mekanik ve kimyasal bağlarla sağlanır. İnşaat sektöründe farklı teknik özelliklere sahip çok sayıda ürün kullanılmaktadır. Ana yapıya yapışma gücü buna bağlıdır.
boya işi
yapışma boya malzemeleri (LMB) tabanı ile mekanik seviyede gerçekleştirilir. Malzemenin ana yüzeyi yeterince pürüzlü veya gözenekli olduğunda gerekli mukavemet ve güvenilirlik sağlanır.
Boyaların ve verniklerin yapışkan özellikleri, çeşitli modifikasyon katkı maddeleri ile geliştirilmiştir:
- organosilan ve poliorganosiloksan ek su itici ve korozyon önleyici özellikler sağlar;
- poliamid ve polyester reçine;
- dış kaplamayı sertleştirmek için bir organometalik katalizör;
- balast ince dolgu maddesi (örneğin, talk).
Yapı sıvası ve kuru yapıştırıcı karışımı
Daha önce inşaat ve dekorasyon için çeşitli alçı, kireç ve çimento karışımları kullanılıyordu. Daha sık, bu materyaller orijinal teknik özelliklerin mümkün olduğunca korunması nedeniyle kesin oranlara göre yoğrulur.
Karışıma çeşitli yapı bileşenleri eklenir:
- mineral - magnezya katalizörü, sıvı cam, alüminli, aside dayanıklı veya büzülmeyen çimento türleri, mikrosilika vb.
- polimerik - örneğin, dağılabilir bir polimer (PVA, poliakrilat, vinil asetat, vb.).
Bu katkı maddeleri, karışımların bileşimini ve elastikiyet, su direnci veya tiksotropi gibi teknik özelliklerini önemli ölçüde etkiler.
Sızdırmazlık karışımları
Sızdırmazlık bileşikleriyapımında kullanılanlar, üç kategoride sınıflandırılır. Her türün yapışma kabiliyeti için gerekli olan belirli koşulları vardır.
Aşağıdaki dolgu macunu türleri vardır:
- kurumak. Karışıma polimer bileşenleri ve bir organik çözücü (bütadien-stiren veya nitril, kloropren kauçuklar vb.) eklenir. Viskoziteleri yaklaşık 300-550 Pa'dır.
- Kurumayan. Bileşimleri esas olarak kauçuk, bitüm ve çeşitli plastikleştiricileri içerir. Bu tür sızdırmazlık malzemeleri, ısıya ve ısıya karşı zayıf bir dirence sahiptir (700-800˚С'ye kadar). Artışı ile kısmi veya tam deformasyon meydana gelir.
- kürleme. Uygulandıklarında dış etkenlerin (yüksek nem, sıcaklık artışı, kimyasallar vb.) etkisiyle geri dönüşümsüz polimerizasyon meydana gelir.
yapıştırıcı değişimi
Yapışma mukavemeti, malzemenin tahrip olduğu etki altında analiz edilir, şeklini kaybeder. Yapışma ayrıca ultrasonik cihazlar kullanılarak ölçülür:
- Yapışma bıçağı. Bir kafes veya sürekli kesim (derin ama ince) aracılığıyla yapışkan tabakanın özelliklerini ölçmek için kullanılır. Bıçak, derinliği 200 mikrondan fazla olmayan boya ve film kaplamalar için kullanılır.
- Pulsar 21. Ekipman, yapışkan yoğunluğunu gösterir. Betonun betona yapışmasının (monolitik bir ürün dahil) deformasyonunu (yapının çatlaması, delaminasyonu) belirlemek için kullanılır. Beton ürünlerle yapışma yoğunluğunu belirlemek için kullanılabilecek özel yazılımlar ve teknolojiler vardır.
- SM-1U. Kaymalar (malzemenin eksik deformasyonu) kullanılarak polimer ve bitümlü yalıtımın yapışkanlığını ölçmek için kullanılır. Teknoloji, yalıtım malzemelerinin doğrusal deformasyonunun oluşumu üzerinde çalışır. Temel olarak yöntem, boru hattı sistemlerinin yalıtım gücünü ölçmek için kullanılır.
Dış faktörlerin etkisi altında azaltılmış yapışma
Yüksek yapışma bile çeşitli fiziksel ve kimyasal faktörlerden etkilenir. Fiziksel etkiler, dekoratif ve koruyucu ürünlerin uygulanması sırasında ortamın sıcaklık ve nem değişimlerini içerir.
Ayrıca, çeşitli kirletici maddeler, örneğin dış tabakanın yüzeyindeki toz, yapışkan etkileşimini etkiler. Çalışma sırasında, ultraviyole ışınları boya sabitlemesinin gücünü etkiler. Ayrıca büzülme, çekme ve sıkıştırma stresi.
Yapıştırıcının yapışmasını azaltan kimyasal faktörler, çalışma yüzeylerini kirleten çeşitli malzemeleri içerir: benzin ve yağ, gres, asidik ve alkali maddeler vb.
Adezyonu artırmanın yolları
İnşaat endüstrisinde, dekoratif bir son kat kaplamanın ana yüzeye yapışmasını artırmak için birçok evrensel teknoloji kullanılmaktadır:
- Mekanik - Etkileşim alanını artırmak için tabanın yüzeyi pürüzlü hale gelir. Bunun için büyük aşındırıcılarla işleme kullanılır, küçük gözenekler yapılır vb.
- Kimyasal - kullanılan bitirme malzemesinin karışımına bir kimyasal bileşen (veya bileşik) eklenir. Temel olarak, malzemelere yüksek plastisite veren güçlü bağlar oluşturan polimer bileşimleri kullanılır.
- fiziko-kimyasal - Ana yapıya, ürünün çalışma kimyasal ve fiziksel özelliklerini değiştiren astar uygulanır. Örneğin, işlemden sonra gözenekli yapılarda yüksek neme karşı direnç artar, gevşek dış tabaka daha yoğun hale gelir vb.
Farklı malzemelerle yapışmayı artırmanın yolları
Yapışma özelliklerini arttırma teknolojisi, yapışmanın gerekli olduğu malzeme kategorisine bağlıdır.
beton yapılar
Beton ürünler her türlü inşaatta kullanılmaktadır. Bununla birlikte, beton oldukça yüksek bir yoğunluğa ve yüzeylerin pürüzsüzlüğüne sahiptir, bu nedenle diğer malzemelerle yapışması en düşük olanlardan biridir.
Bitirme bileşimleriyle sabitlemenin gücünü artırmak için bir dizi özellik dikkate alınmalıdır:
- Kuru veya ıslak yüzeyler gerekçesiyle. Genel olarak, kuru yüzeylere olan yapışkan bağ çok daha güçlüdür. Bununla birlikte, taban yüzeyinin önceden ıslatılmasını gerektiren çeşitli yapıştırıcı karışımları geliştirilmiştir. Bu durumda üreticinin gereksinimlerine dikkat etmek gerekir.
- Sıcaklık dış ortam ve ana yüzey. Hemen hemen tüm bitirme malzemeleri, + 5 ° С... + 7 ° С'den daha yüksek bir ortam sıcaklığında beton yüzeyler için kullanılır. Beton yüzeyin kendisi donmuş olmamalıdır.
- Astar. Bu zorunludur. Yoğun beton için kuvars kumu dolgu maddeleri (beton teması) içeren bir bileşim uygundur, gözenekli malzeme (köpük, gaz beton) için akrilik dispersiyonlu derin nüfuz eden bir astar kullanılır.
- Değiştiriciler. Hazır kuru sıva karışımı zaten çeşitli yapışkan bileşenler içerir. Alçı kendi kendine karıştırıldığında, karışıma başka bileşenler eklenir: PVA, akrilik astar, silikat yapıştırıcılar, bu da finişe nem geçirmezlik özelliği verir.
Donanım
Boya malzemelerinin metal yüzeylerle sabitlenmesinin mukavemeti için büyük önem taşıyan, temel hazırlama teknolojisi ve kalitesidir. Bağımsız çalışırken, aşağıdaki koşullar yerine getirilmelidir:
- Temel yağ alma - metal bir çözücü (650, 646, R-4, beyaz ispirto, aseton veya kerosen) ile işlenir. Bu tür malzemeler yoksa benzin kullanılabilir.
- Yüzey paspası - taban, çeşitli tane boyutlarında aşındırıcılarla işlenir.
- Astar - özel boya astarları kullanın. Genellikle ana malzeme ile birlikte gelirler.
Ahşap ve ahşap kompozit
Ahşap, kaplama malzemeleriyle olan bağlantının oldukça güçlü ve derin olması nedeniyle büyük düzensizliklere sahip gözenekli bir yüzeye sahiptir. Ancak ek hazırlık, yapışmayı daha dayanıklı ve dış etkenlere karşı dirençli hale getirecektir (ön işlem uygulanmamış malzemelere kıyasla).
Akrilik boya ile birlikte kullanıldığında aşağıdaki özellikleri geliştirir:
- yüksek sıcaklık ve neme dayanıklılık:
- ultraviyole solmaya karşı koruma;
- malzemenin biyolojik koruması.
Ahşap yüzey, değişen derecelerde grenli bir astar ile işlenir. Bu tür malzemelerin bileşimi mutlaka nitrojen bileşikleri ve nitroselüloz içerir.
kaynak yapışması
Metal ürünlerin kaynaklanması, birleştirmenin en güçlü ve en dayanıklı yollarından biridir. Sabitleme, yüzeylerin yapışmaya hazırlandığı ek malzemeler (tutkal, astar vb.) gerektirmez.
Bu işlem, moleküllerin termal aktivasyonuna dayanır. Yapıştırılmış yüzeylerin dış katmanları, moleküllerin ve yapıların kendilerinin bağlantısının gerçekleştirildiği bir erime sıcaklığına veya daha fazlasına ısıtılır.
Kaynak yapışması bir dizi faktöre bağlı olarak bozulabilir:
- oksit filmler. Yüzey hazırlığından önce mekanik veya kimyasal olarak uzaklaştırılırlar. Güçlü ısıtma ile oksit filmler kendiliğinden ayrışır, bu gibi durumlarda ek prosedürlere gerek yoktur.
- yanlış seçim malzemelerin ve elektrotların kimyasal bileşimleri. Metal yüzeylerin bileşimindeki silikon ve karbon içeriği önemli bir rol oynar. Farklı sınıflardaki metallerin kaynağı için, minimum difüzif hidrojen içeriğine sahip elektrotlar kullanılır.
- Yetersiz erime derinliği metal. Kaynak sırasında elektrotun akım gücünden ve hızından etkilenir.
Yapışma, inşaatta ve özellikle tek tek yapıları ve yüzeyleri birleştirirken en önemli özelliklerden biridir. Bu nedenle, yapışkan özelliklerini geliştirmek için çeşitli yöntemler geliştirilmektedir. Özel tekniklerin kullanılması, bina yapılarının ve kaplama malzemelerinin uzun bir hizmet ömrünün yanı sıra malzeme seçiminde tasarruf sağlar.
