Asırlık bir tarihe sahip iğne işi (boncuk işi): malzemenin ortaya çıkışı, modern kullanımı

El sanatları mağazalarının çeşitleri, çeşitli tip ve şekillerde boncuklar içerir. Çoğu insan için bunlar, her insanın hayatında en az bir kez kullandığı basit boncuklardır. Uzun bir geçmişi olan iğne işi türlerini (boncuk işi) sunan bilimsel incelemeleri inceleyen tarihçiler, yüzyıllar önce eski insanların onları günlük yaşamlarında aktif olarak kullandıklarını fark ettiler.

Malzemenin görünümü

Boncuklar eski zamanlardan beri bilinmektedir. Selefleri cam boncuklardı. Eski Mısır firavunları tarafından giyim eşyası olarak kullanıldılar ve İskitler onlar tarafından işlenmiş ayakkabılar giyiyorlardı. Günümüzde hem abiye elbiseler hem de gelinlikler boncuklarla süslenmektedir. Boncuklar bağımsız bir dekorasyon olabilir veya bir kıyafetin dekorasyonunu tamamlayabilir. Örneğin dantel, güpür ile kombinlenebilir. Bu dekor üzerinde bile harika görünecek ucuz gelinlik.

Ülkemizde bu malzeme Tatar-Moğol boyunduruğu döneminde ortaya çıktı. Arapça'dan çevrilen adı "cam taneleri" anlamına gelir. 17. yüzyılın başlarına kadar, giysi ve şapkaları, hatta kilise eşyalarını işlemek için kullanılan inciler olarak kabul edildiler. Bu yüzyılın sonunda Rusya'ya gerçek boncuklar getirildi.

18. yüzyılın ortalarında, malzeme hemen hemen her yerde ulusal kostümlerde ve kilise dikişlerinde bulundu. Bir yüzyıl daha geçti ve ülke topraklarında boncuk üretimi için birçok küçük cam atölyesi ortaya çıktı. Bu ürünlerin kalitesi zayıftı ve iğne kadınları bu malzemeyi beğenmedi.

19. yüzyılın sonunda Odessa'da cam boncuk fabrikası çalışmaya başladıRoniger'e aittir ve mükemmel kalitede boncuklar üretir. Malzemenin renk şeması şaşırtıcıydı. Yaklaşık 800 farklı ton içeriyordu. Ancak fabrika maalesef yabancı üreticilerle rekabete dayanamadı ve uzun sürmedi. Rusya'da bu malzemenin üretiminin tekrar tekrar canlanması, 20. yüzyılın ilk yarısında gerçekleşti. Bu dönemde çeşitli boncuklu biblolar ve bunlarla işlenen çantalar moda oldu.

nakış sanatı

Boncuk işleme yeteneği, her dönemde takdir edilen bir sanattır. Aristokratik ortamda eğitim bilimlerine bile girmiştir. Bu işgal soylu ailelerde ve manastırlarda yaygındı. İş için ipek ve kadife kumaş kesimleri seçildi, inci dikişi ve nakış gerçek şaheserlerdi.

Yıllar geçtikçe, nakış yapma yeteneği köylü kadın ve kızlarının ana sanatı haline geldi. Erkekler bir iğne kadınıyla evlenerek kendilerini bağlamaya çalıştılar. Popüler inanışa göre, böyle bir evlilikte evin hüküm süreceğine inanılıyordu:

• iyi;
• rahatlık;
• sıcaklık;
• varlık.

18. yüzyılın ikinci yarısında incilerin yerini boncuklar aldı. Yardımı ile sadece kıyafetler değil, iç mekanlar da dekore edildi. Malzeme, dekorasyon için tasarım çözümlerinin temeli oldu:

• saray salonları;
• soylu mülkler ve malikaneler.

O zamanlar her yerde kullanılıyordu: tablolar, çerçeveleme simgeleri, cüzdanlar, kitap ciltleri, tabutlar - onsuz hiçbir yerde yapmadı. Zamanla bozulmadığı için dayanıklı ve dayanıklı bir malzeme olarak kabul edildi.

Modern teknolojiler

Üretim süreci son yıllarda pratik olarak değişmedi. Ancak elbette yeni modeller ortaya çıktı. Zamanımızın zanaatkarları, işlerinde çeşitli şekil ve boyutlarda boncuklar kullanır:

• kalpler;
• ovaller;
• yıldızlar;
• kareler.

İğne kadınları örgü bilezikler, kolyeler, elbiselerini süsleyin. Moda tasarımcıları ve iç mimarlar istisna değildir. Bu materyali fikirlerine dahil ederler. Giderek daha sık olarak, defilelerde küçük boncuklarla süslenmiş giysiler görebilirsiniz. Dairelerin içlerinde abajur abajurları ve boncuklarla süslenmiş abajurlar bulunmaktadır. Gençler bu malzemeden yapılmış bileklik, çanta, kemer ve küpeleri tercih ediyor.

İğne kadınları her zaman çalıştı ve harika ürünler yaparak mucizeler yaratacak. Yenilikçi çağımızda boncuk ürünleri fabrikalarda büyük partiler halinde üretilmektedir. Ancak, bu tür ürünlerin yüksek maliyetine rağmen, her zaman manuel çalışmaya öncelik verilir. Çoğu zanaatkar için boncuklarla çalışmak sadece bir hobi değil, aynı zamanda bir para kazanma aracıdır.