Kocham jeść. Jako dziecko karmiła mnie moja babcia. Kto umiał gotować! Zapach jej barszczu i placków sprawił, że zakręciło mi się w głowie. Wszystko wydaje się proste, jedzenie zwyczajne, rustykalne, ale jak tylko zostanie nałożone na stół – zaproś nawet cara. Nagrodziłbym ją wszystkimi gwiazdkami Michelin, kucharz od Boga.
późno wyszłam za mąż. I za wielką miłość. Nadal uważam, że miałem szczęście. Żona zadbana, dom zawsze w porządku, ona sama jest jak ptak - wesoła, zwinna. I je jak ptak – tam gryzie, tu łapie – i jest pełny.
I mam w sobie 90 kilogramów, a praca jest ciężka. Wracam do domu wykończony, głodny - połknąłbym słonia! Oczywiście jest już pokryta. Mówię, że jest uważna i oszczędna. Podaje pełny posiłek. I wtedy zaczyna się moja udręka. Próbowała, gotowała, a po pracy biegała po sklepach. A wynik ...
Myślałem, że nie jestem przyzwyczajony do gotowania. Ale pewnego dnia koleżanka jadła z nami kolację, zjadła wszystko, co podała moja Lucy, powiedziała „dziękuję”. A potem słyszę kątem ucha w pracy – dzieli się ze swoją partnerką:
- Szczerze żałuję, że nie jadłem z nimi kolacji! Wydaje się, że wszystko jest piękne, ale nie da się jeść!
Wtedy wszystko zrozumiałem. To nie ja jestem wybredna, ale mój ukochany kucharz to nikt! Jak więc można wyjaśnić, że na świecie są książki kucharskie? Rzeczywiście, w Internecie, bez względu na to, jakie są kursy, możesz nauczyć się wszystkiego, byłoby pragnienie! Co więcej, ma - jak mówię, próbuje. Ale wszystko, co jest niedokończone, wychodzi. Albo przesolone, albo niedosolone.
Zrobiłem kurczaka w rękawie - co jest łatwiejsze, wypluwam głodną ślinę z zapachu. Więc kurczak w środku jest surowy, nie jestem takim dzikusem. Powoli ugotował na patelni. Chcę coś zjeść!
Raz w cieście tak polanym cynamonem - nie da się jeść! Oczywiście jadłem. I chwalił ich. A potem pomyślałem - może na próżno? Lepiej powiedzieć tak, jak jest? Ale nie odważył się. Boję się ją urazić. Kiedyś nie mogłem tego znieść. Zupa była zbyt słona. Powiedział jak żart - kim jesteś, kochanie, tak zakochany w tym, że zamiast zupy na talerzu jest ogórek kiszony? Było morze łez. A potem ta taktyka jest kobieca - odwraca się i milczy, może nie mówić przez tydzień. Już sto razy żałowałem swoich słów. Więc był ciągle głodny.
Ale znalazłem wyjście. Niedaleko pracy znajduje się stołówka. Raz wszedłem - czego tam po prostu nie ma! Zarówno sałatki jak i barszcz, a najsmaczniejsze jakie mają to kotlety z puree ziemniaczanym. Jak u mamy, naprawdę! To tam biegam od tamtej pory. A przed pracą jem śniadanie i jem z nimi obiad, a także łapię ze sobą trochę ciast. Zaprzyjaźniłem się z kucharzami, witamy się. Myślą, że jestem singlem. Milczę, bo jak mogę powiedzieć, że moja żona nie umie gotować? To w jakiś sposób krępujące i niegodne zhańbienia ukochanej kobiety.
Szczerze mówiąc, sam uczę się gotować. W jadalni rozmawiam z kucharzami - jak i co z tego. Ale nie ma czasu na naukę - tylko przerwa na lunch. A potem, jak mówię - ty, kochanie, przesuń się, czy mogę nawet ugotować normalny posiłek? Co za zniewaga dla niej! Tak, a ja nie mam czasu na gotowanie, pracuję do późna w dni powszednie, aw weekendy jeździmy do moich rodziców, potem do niej - musimy pomóc w pracach domowych i chcę się z nią zobaczyć. Bardziej lubię chodzić do moich ludzi - z mamą wszystko jest takie smaczne! Widzi, że chudnę, pyta o wszystko, czy jestem chora. Oczywiście milczę. Powiedz jej, a będziesz tego żałować sto razy! Dla ukochanego syna zje żywcem swoją synową!
Tak żyję. Chodzę do jadalni jak kawaler. Z jednej strony to moja wina, że milczę! Ale z drugiej strony, cokolwiek powiesz, jeśli obraża się i płacze.
Lucy bierze pod uwagę nasze wydatki. Widzi oczywiście, że wydaję pieniądze w jakimś nieznanym miejscu. Zacząłem się martwić. Cóż, jakie myśli kobiety mogą mieć w tym kierunku - wydaje pieniądze, gdzie - nie mówi. Właśnie dostałem kochankę! Aha, talerz barszczu to moja kochanka! Nie mogę umrzeć z głodu!
Nie da się tego powiedzieć i głupotą jest głodować. Jak być - nie mogę się na to skupić. Ciągle przekręcam różne opcje w głowie, ale czegoś takiego nie znalazłem, więc zarówno ja, jak i ona czuliśmy się dobrze.
