System sygnalizacji pożaru jest integralną częścią uzbrojenia prawie wszystkich budynków i budowli użyteczności publicznej, komercyjnych oraz większości budynków mieszkalnych. Może zawierać elementy SOUE (systemu ostrzegania i sterowania ewakuacją), alarm przeciwwłamaniowy, zarządzać systemami automatycznego gaszenia, oddymiania, wentylacja itp. Oczywiście przy tak dużej złożoności sprzętu i zadań, które rozwiązuje, projekt i montaż kominka alarmy muszą być wykonywane przez wyspecjalizowane organizacje (posiadające licencję) w ścisłej zgodności z obowiązującymi przepisami dzieje.
Przeczytaj w artykule
- 1 Akty normatywne regulujące projektowanie i instalację alarmów przeciwpożarowych
- 2 Alarm przeciwpożarowy i przeciwpożarowy – skład i charakterystyka urządzeń
- 2.1 Detektory (czujniki, detektory)
- 2.2 PKP - centrala alarmowa
- 2.3 Kabel ognioodporny do pętli alarmowych
- 3 Etapy projektowania alarmu pożarowego
- 4 Instalacja sygnalizacji pożaru
- 4.1 Zasady układania kabli pod alarm przeciwpożarowy
- 4.2 Cechy i standardy dotyczące instalacji urządzeń peryferyjnych
- 4.2.1 Czujki pożarowe
- 4.2.2 Ręczne ostrzegacze
- 4.2.3 Alarmy przeciwpożarowe
- 4.2.4 Panel sterowania
- 4.3 Podłączenie pętli, uruchomienie i kontrola pracy
- 5 Podsumowując
Akty normatywne regulujące projektowanie i instalację alarmów przeciwpożarowych
Projektowanie, montaż i konserwacja automatycznych alarmów przeciwpożarowych (APS) oraz bezpieczeństwa i przeciwpożarowych sygnalizacja (OPS) jest regulowana przez różne branże państwowe i departamenty regulacyjne dzieje.
Spośród najważniejszych dokumentów przewodnich warto zwrócić uwagę na:
- Standardy i ustawodawstwo państwowe: GOST 26342-84 - lista i główne cechy środków technicznych APS / OPS; Ustawa federalna Federacji Rosyjskiej FZ-123 z dnia 22 lipca 2008 r. - przepisy techniczne dotyczące projektowania i instalacji systemów sygnalizacji pożaru.
- Projekt alarmu pożarowego: NPB 110-03 - dla budynków i budowli oddanych do użytku przed 1 maja 2009 r.; SP 5.13130.2009 - dla projektowanych, w trakcie budowy, remontu lub przebudowy; GOST 2.701-2008 - wymagania dotyczące dokumentacji projektowej.
- Instalacja APS: GOST 26342-84 - rodzaje, rozmiary i główne parametry techniczne sprzętu przeciwpożarowego; NPB 58-97 - wymagania dotyczące instalacji i testowania adresowalnych systemów sygnalizacji pożaru; RD 78.145-93 - montaż i odbiór prac APS/OPS.
Alarm przeciwpożarowy i przeciwpożarowy – skład i charakterystyka urządzeń
FSA to zestaw sprzętu i oprogramowania, którego głównymi funkcjami są:
- Wykrywanie zdarzeń alarmowych na podstawie jednego lub więcej zeskanowanych czynników - nieuprawnione wejście na teren chronionego obiektu lub identyfikacja źródeł pożaru.
- Transmisja danych do centrali (SCP), która generuje odpowiednie powiadomienia dla właściciela i (lub) scentralizowanej konsoli dyspozytorskiej.
- Aktywacja niektórych funkcji systemów podrzędnych: aktywacja syreny lub automatycznego systemu gaśniczego.
Detektory (czujniki, detektory)
Detekcja zdarzenia alarmującego jest realizowana przez czujki. Mają różne zasady działania w zależności od rodzaju skanowanego parametru: temperatura, ruch, dym, dźwięk, wibracje itp.
W systemach FSA, w zależności od rodzaju alarmu, stosowane są różne typy czujników.
Do sygnalizacji alarmu (bezpieczeństwa) wykorzystywane są następujące czujniki:
- kontaktron (kontaktron) - kontrolować otwieranie drzwi i okien;
- akustyczny - reagować na dźwięk tłuczonego szkła;
- wibrujący - kontrolować wpływ mechaniczny na konstrukcje budowlane;
- ruch - podczerwień, ultradźwięki, mikrofale.
Systemy sygnalizacji pożaru wykorzystują:
- palić;
- termiczny;
- płomień.
Transmisja sygnału z czujki do centrali odbywa się zawsze w postaci impulsu elektrycznego. Najprostsze urządzenia analogowe wykorzystują typ sygnału progowego - niezależnie od tego, czy jest kontakt, czy nie. Bardziej nowoczesne detektory elektroniczne przekazują informacje cyfrowo. Jako kanały przełączania można używać kabli (pętli) lub częstotliwości radiowych.
PKP - centrala alarmowa
Klasyfikacji centrali dokonuje się według wielu parametrów, z których główne to:
- pojemność informacyjna;
- informacyjność.
Pojemność informacyjna - maksymalną liczbę urządzeń (pojedynczych czujek adresowalnych lub wspólnych pętli w systemach progowych), informacje, z których centrala może przetwarzać.
Informatywność - ilość i rodzaj sygnału informacyjnego, który centrala może wyświetlić na swoim wyświetlaczu lub panelu LCD. Najprostsze urządzenia mają tylko dwa z nich: „Normę” i „Alarm”. Bardziej wyrafinowane urządzenia pokazują strefę wyzwalania, określają działanie czujników itp.
Kabel ognioodporny do pętli alarmowych
Zgodnie z wymogami regulacyjnymi, a mianowicie - GOST R 53315-2009, kable stosowane w systemach sygnalizacji pożaru muszą zapewniać sprawność urządzenia w warunkach podwyższonej temperatury i ekspozycji na otwarty płomień przez co najmniej 180 minut od momentu wykrycia paleniska ogień. Umożliwi to szybką i bezpieczną ewakuację, a także lokalizację miejsca płomienia.
Dobór kabla odbywa się według szeregu parametrów opisanych poniżej.
Granica odporności ogniowej - zdolność do przekazywania impulsu elektrycznego pod wpływem otwartego płomienia. W przypadku alarmów przeciwpożarowych i automatycznych systemów gaśniczych kryterium to powinno wynosić od 1 do 3 godzin.
Stopień palności - parametr ten dotyczy raczej izolacji przewodu, który powinien być niepalny i oznaczony literami NG. W niektórych przypadkach powinien być nie tylko niepalny, ale także samogasnący, niezależnie zatrzymując spalanie po wyeliminowaniu otwartego płomienia.
Toksyczność - pokazuje procent substancji rakotwórczych i toksycznych, które uwalniają przewody podczas spalania. Wskaźnik ten jest szczególnie ściśle kontrolowany w systemach sygnalizacji pożaru instalowanych w placówkach medycznych i szkolnych.
Ważny! Kabel jest testowany przez wystawienie go na otwarty płomień (700 ° C) z palnika gazowego przez trzy godziny.
Etapy projektowania alarmu pożarowego
Do projektowania automatycznych systemów sygnalizacji pożaru w trakcie budowy, budynków i budowli po przebudowa i remont wymaga specjalnego pozwolenia na budowę samoregulującą organizacje. Wyjątkiem są prywatne domy mieszkalne i konstrukcje blokowe o wysokości nieprzekraczającej trzech pięter.
Rozwój projektu obejmuje kilka etapów.
Wstępny projekt. Zbierane są wszystkie niezbędne informacje, w tym wizyta specjalisty w obiekcie. Przeprowadzany jest wstępny dobór konstrukcji, wyposażenia i innych rozwiązań technicznych. Jednocześnie zaleca się preferowanie projektów standardowych, jako najbardziej efektywnych i szczegółowych. Na ich podstawie zostanie dokonane dalsze wyliczenie ilości elementów i ich rozmieszczenia z uwzględnieniem specyfika użytkowania konstrukcji, wskaźniki wydajności konstrukcji budowlanych i przeznaczenie lokal. Również na tym etapie podejmowana jest decyzja o rodzaju kontroli i zarządzania: dyspozytornia zewnętrzna, wewnętrzna straż pożarna, zunifikowana centrala automatyki itp.
Przygotowanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia (TOR). Na podstawie zebranych informacji wykonawca (organizacja projektowa) i klient wspólnie opracowują, uzgadniają i zatwierdzają SIWZ. TK to dokument prawny regulujący projektowanie. Wskazuje rodzaj alarmu pożarowego i jego główne parametry techniczne, w tym tryby funkcjonowanie, cechy działania oraz możliwość integracji z innymi komunikatami inżynierskimi, obiekt.
Projekt. Podczas opracowywania dokumentacji projektowej tworzone są dwie główne sekcje:
- Tekst - dokumentacja projektowa i kosztorysowa, w której dokonuje się kalkulacji ilości elementów, kosztów wyposażenia i wykonania robót itp.
- Graficzny - rozmieszczenie elementów składowych na planie piętra: czujek i sygnalizatorów pożarowych, linii kablowych i pętli informacyjnych, centrali alarmowej.
Sporządzanie i wydawanie schematów elektrycznych, zgodnie z którymi będą prowadzone prace montażowe i uruchomieniowe. Dokumentacja robocza powinna zawierać:
- rysunki wszystkich urządzeń wraz ze schematami połączeń;
- dziennik kablowy wskazujący położenie i długość wszystkich pętli;
- schematy rozmieszczenia czujek w każdym pomieszczeniu.
Instalacja sygnalizacji pożaru
Montaż alarmów przeciwpożarowych odbywa się w ścisłej zgodności z wcześniej wymienionymi normami, a także POE (zasady dotyczące instalacji elektrycznych), w szczególności odcinka sieci niskoprądowych. Tradycyjnie wykonaną pracę można podzielić na kilka obszarów:
- układanie kabli;
- montaż urządzeń peryferyjnych: czujek, sygnalizatorów itp.;
- instalacja panelu sterowania;
- połączenie pętli;
- konfiguracja i testowanie systemu.
Rozważmy bardziej szczegółowo zasady wykonywania pracy nad każdym z wymienionych elementów.
Zasady układania kabli pod alarm przeciwpożarowy
Oprócz wymagań dotyczących odporności ogniowej produktów kablowych istnieją zasady, których należy przestrzegać podczas wykonywania prac instalacyjnych:
- zabronione jest budowanie kabli informacyjnych w jednej pętli;
- zarówno w przypadku zewnętrznych, jak i wewnętrznych metod układania (pod sufitem, pod ziemią lub wewnątrz ściany) kabel musi znajdować się w metalowej pofałdowaniu;
- przy pneumatycznym układaniu, aby zapobiec zwisaniu, jako podstawę nośną koniecznie stosuje się stalowy kabel, ponieważ kable ognioodporne mają znaczną wagę;
- zalecane jest stosowanie kabli miedzianych z monolitycznym rdzeniem. W przypadku stosowania skręconych drutów miedzianych średnica każdego rdzenia musi wynosić co najmniej 0,5 mm;
- naddatek na skurcz termiczny musi wynosić co najmniej 10%;
- kabel danych musi być umieszczony nie bliżej niż 0,5 m od sieci zasilającej, aby zapobiec występowaniu zewnętrznych sygnałów pasożytniczych, które mogą prowadzić do fałszywych alarmów;
- przy zastosowaniu metalowych ekranowanych skrzynek można w nich umieścić przewody informacyjne systemu sygnalizacji pożaru tylko w przypadku przegród wewnętrznych.
Poniższe zdjęcie przedstawia sposoby zabezpieczania okablowania systemów sygnalizacji pożaru i automatycznego gaszenia.
1 z 4
ZDJĘCIE: samelectrik.ru
ZDJĘCIE: norma-pb.ru
FOTO: aqua-rmnt.com
ZDJĘCIE: kryshasvoimirukami.ru
Cechy i standardy dotyczące instalacji urządzeń peryferyjnych
Zgodnie z obowiązującymi przepisami kontrola każdego pomieszczenia musi być realizowana przez co najmniej dwie czujki. W zależności od przeznaczenia i obszaru może być ich więcej. Na określoną liczbę urządzeń wpływa kilkanaście czynników wymienionych w dokumentacji regulacyjnej.
Czujki pożarowe
Czujki dymu i ciepła montowane są na sufitach (podłogach). Jeśli nie jest to możliwe, na przykład, jeśli jako dekoracyjny sufit stosuje się konstrukcje napinane i podwieszane, wówczas czujki można montować na ścianach i kolumnach. W takim przypadku odległość do sufitu powinna wynosić od 100 do 300 mm.
W przypadku dużych powierzchni zaleca się montaż na podestach podwieszanych, znajduje się w górnej części pomieszczenia, w odległości nie większej niż 300 mm od dolnej krawędzi dekoracyjnej pokrywa. Odległość punktowej czujki pożarowej od ściany musi wynosić co najmniej 100 mm.
Ważny! Przy wyborze miejsca montażu czujek dymu należy wziąć pod uwagę kierunek i intensywność napływ powietrza z instalacji wentylacyjnej, urządzeń technologicznych i ogrzewania urządzenia.
Czujki ciepła są montowane na suficie. Ponadto, jeśli konstrukcja sufitu tworzy nisze o szerokości większej niż 0,75 m, w każdej takiej wnęce należy zainstalować czujnik ciepła.
W celu ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi lub w celach dekoracyjnych dopuszcza się wyposażenie zewnętrznych części czujek pożarowych kraty, nasadki lub skrzynki, ale tylko wtedy, gdy te struktury nie zakłócają normalnego funkcjonowania czujników ekwipunek.
Poniżej przedstawiono sposoby montażu czujek pożarowych.
Ręczne ostrzegacze
To nic innego jak przyciski do ręcznego uruchamiania alarmu. Pomimo wysokiego stopnia automatyzacji procesu wykrywania źródła pożaru, zgodnie z przepisami, w każdym budynku muszą być zainstalowane ręczne ostrzegacze pożarowe.
Z reguły instaluje się je w pobliżu głównego wejścia do pomieszczenia, wychodząc z budynku, w pobliżu punktu kontrolnego, pomieszczenie kontrolne itp. Oznacza to, że w miejscach, w których zagwarantowana jest obsługa. Urządzenia montowane są na wysokości nie większej niż 1,5 m od poziomu podłogi. Wybierając miejsce do montażu, należy wziąć pod uwagę lokalizację mebli w pomieszczeniu.
Główne rodzaje i metody montażu ręcznych ostrzegaczy pożarowych:
Alarmy przeciwpożarowe
Urządzenia ostrzegawcze to tablice świetlne, lampy ostrzegawcze, syreny. Wybór miejsca do ich instalacji regulują zasady instalacji SOUE:
- wskaźniki świetlne „Wyjście” są zainstalowane nad drzwiami do każdego pomieszczenia, a także przy wyjściu z budynku;
- jeśli konstrukcja ma złożony układ, zaleca się zamontowanie kierunkowskazów świetlnych lub fotoluminescencyjnych na głównych drogach ewakuacyjnych;
- sygnalizatory akustyczne (syreny, dzwonki, wyje) instalowane są w taki sposób, aby emitowany dźwięk był słyszalny we wszystkich częściach budynku. Jednocześnie ton i rodzaj emitowanego sygnału powinny różnić się od dźwięków emitowanych przez urządzenia technologiczne.
Elementy SOUE wchodzące w skład systemu sygnalizacji pożaru:
1 z 4
ZDJĘCIE: obion.ru
ZDJĘCIE: isoit.ru
ZDJĘCIE: piklvs.ru
ZDJĘCIE: i1.wp.com
Panel sterowania
Zasady instalacji centrali zależą od pojemności informacyjnej centrali. W przypadku urządzeń o pojemności mniejszej niż pięć pętli instalacja w oddzielnych pomieszczeniach nie jest przewidziana. Wystarczy zamontować je na zewnątrz z bezpośrednim dostępem na wysokości 2,2 m nad poziomem podłogi. Gdy centrala jest zamontowana w specjalnym pomieszczeniu technicznym z ograniczonym dostępem, odbywa się na wysokości dogodnej dla obsługi. W placówkach handlowych, edukacyjnych i medycznych, w celu uniemożliwienia nieuprawnionego dostępu, zaleca się umieszczanie centrali w zamykanych metalowych szafkach.
Podłączenie pętli, uruchomienie i kontrola pracy
Konwencjonalne czujki pożarowe są połączone w obwód dwuprzewodowy i połączone w pętlę, jak pokazano na zdjęciu.
Podłączenie czujek pożarowych adresowalnych i analogowych adresowalnych odbywa się według uproszczonego schematu, ponieważ centrala samodzielnie określa rodzaj urządzenia i rodzaj sygnału.
Istnieje również kilka metod połączenia, które określają, kiedy alarm pożarowy zostanie wyzwolony po aktywacji jednej lub dwóch czujek.
Podsumowując
Nie jest całkowicie słuszne traktowanie struktury systemu bezpieczeństwa i sygnalizacji pożaru jako jednego systemu. W rzeczywistości urządzenia peryferyjne, zarówno przeciwpożarowe, jak i alarmowe na pierwszym progu FSA, były często podłączone do jednej pętli. Jednak te urządzenia są obecnie niezgodne. W nowoczesnych centralach każdą pętlę można skonfigurować zarówno do uzbrojenia, jak i do „pożaru”, ale ich jednoczesne użycie jest niemożliwe.
