Tynk ścienny DIY

Jeśli rozpocząłeś kapitalny remont mieszkania lub domu, z pewnością staniesz przed koniecznością wykonania prac tynkarskich. Ten etap wykończenia pozwala na wykonanie bardzo estetycznej i zadbanej powierzchni ściany. Stworzenie równej warstwy tynku to bardzo pracochłonny proces, który wymaga poważnych umiejętności zawodowych. Ale jeśli nie jesteś gotowy na kontakt ze specjalistami ze względu na ograniczony budżet i zamierzasz samodzielnie wykonać wszystkie prace wykończeniowe, zapoznaj się z naszymi wskazówkami. Pomogą prawidłowo i sprawnie wykonać tynkowanie ścian własnymi rękami i stworzyć idealne wnętrze.

Osobliwości

Tynk to mieszanka do wyrównywania ścian. Pozwala na przygotowanie powierzchni do wykończenia. Ale to nie jest jedyny cel.

Tynkowanie ścian jest niezbędne do:

• wyrównywanie wad powierzchni;
• zapobieganie i zakończenie procesu niszczenia;
• ochrona podstawy ściany przed wilgocią;
• zwiększenie wytrzymałości cienkich przegród;
• poprawa właściwości izolacji cieplnej i akustycznej.

Prawidłowo otynkowana ściana to płaska i gładka powierzchnia bez spękań i zagłębień. Taka baza idealnie nadaje się do nakładania wykończeń dekoracyjnych, niezależnie od ich rodzaju - malowania, płytek ceramicznych czy tapetowania. Mieszanki tynków mają inny skład. Wybór tego lub innego rodzaju materiału zależy od zakresu kompozycji i właściwości powierzchni, na którą zostanie nałożony.

Roztwór można przygotować samodzielnie, mieszając cement, piasek i wodę. Jednak bardziej wskazane jest stosowanie wysokiej jakości gotowych suchych mieszanek od wiarygodnych producentów. Warstwa tynku powinna stanowić solidną bazę pod resztę wykończenia.

Każda mieszanka tynków zawiera następujące składniki:

• podsadzkarz - pozwala osiągnąć pożądaną konsystencję roztworu, zapewnia wymaganą lepkość i wytrzymałość;
• spoiwo - utrzymuje cząstki wypełniacza razem i z powierzchnią ściany;
• rozpuszczalnik - zapewnia wygodną aplikację roztworu na ścianę, prowokuje aktywację elementów wiążących. Podczas wiązania warstwy tynku odparowuje rozcieńczalnik.

Algorytm tynkowania obejmuje kilka etapów, na każdym z których rozwiązywane są określone zadania. Nie radzimy zaniedbywać żadnego z nich i kierować się wypracowanymi przez lata zasadami procesu technologicznego.

Składy mieszanek różnią się w zależności od ich przeznaczenia funkcjonalnego - poziomowanie, izolacja, dekoracja. Różnice jakościowe zależą od spoiw roztworu. Wypełniacze i dodatki odgrywają ogromną rolę w zapewnieniu łatwości aplikacji i dodatkowych właściwości gotowej powłoki.

Rodzaje tynków, ich zalety i wady

Aby wybrać odpowiednią mieszankę, musisz zdecydować o zakresie ich zastosowania i zrozumieć właściwości. Wszystkie mieszanki tynków można podzielić na dwie duże grupy:

• niwelacja - służy do przygotowania ścian do malowania lub tapetowania, różnią się składnikiem spoiwa i obecnością w składzie dodatków, aby poprawić właściwości;
• dekoracyjny - są używane jako jedna z opcji wykończenia.

Cement

Głównym spoiwem w tej mieszaninie jest cement. To on zapewnia siłę wykończenia. Mieszanki na bazie cementu znajdują zastosowanie w każdym rodzaju pomieszczeń, przystosowanych do pracy ręcznej i zmechanizowanej. Właściwości spoiwa mogą się różnić - pod względem wytrzymałości na ściskanie, mrozoodporności. Ten rodzaj tynku doskonale układa się na zagruntowanych podłożach. Jedynym wyjątkiem jest tynk gipsowy. Mieszanki cementowe są najbardziej ekonomiczne i wszechstronne. Do wykończenia można użyć białego tynku cementowego.

cementowo-wapienny

Ten rodzaj tynku łączy w sobie zalety obu spoiw. Przy stosunkowo niskich kosztach wykazuje wysoki poziom:

• zdolność klejenia;
• plastyczność;
• odporność na pękanie;
• odporność na wilgoć;
• odporność na zmiany temperatury;
• siła;
• odporność na powstawanie grzybów.

Roztwór można wymieszać samodzielnie lub kupić ugotowany. Ta ostatnia pozwala osiągnąć maksymalny efekt dzięki wprowadzeniu do kompozycji dodatków modyfikujących. Mieszankę stosuje się do wyrównywania ścian wewnętrznych i zewnętrznych, nie wyłączając pomieszczeń o dużej wilgotności.

Lepiej nie używać kompozycji na słabych ścianach ze względu na jej duży ciężar właściwy. Wady obejmują również:

• potrzeba stworzenia wielowarstwowej powłoki;
• długi okres wymagany do ostatecznego zestawu siły - do 3-4 tygodni;
• niemożność nakładania na gładkie ściany bez specjalnego przygotowania;
• nie nadaje się do tynkowania ścian drewnianych.

Gips

Ma długą historię - pojawił się w czasach starożytnych. Przyczynia się do stworzenia korzystnego mikroklimatu w pomieszczeniu. Do jego produkcji używa się kamienia naturalnego, który suszy się w piecach i kruszy. Służy do dekoracji wnętrz, ale ostatnio pojawiły się warianty tego materiału opracowane do pracy na zewnątrz.

Skład mieszanki wyrównującej zawiera wypełniacz średnio- i gruboziarnisty, do zastosowań dekoracyjnych wypełniacz o drobnych frakcjach. Tynkowanie można wykonać zarówno ręcznie, jak i mechanicznie. Tynk gipsowy dobrze współgra z gliną, wapnem.

Mocne strony materiału:

1. Wysoka przyczepność.
2. Doskonała łatwość konserwacji.
3. Bez skurczu.
4. Łatwy do szlifowania.
5. Posiada wysoką plastyczność.
6. Krótkotrwały czas utwardzania.
7. Bezpieczeństwo przeciwpożarowe.

Wady tynku gipsowego:

1. Zwiększona szybkość wiązania, co ogranicza czas aplikacji materiału.
2. Konieczność ścisłego przestrzegania technologii.
3. Nieodporny na wilgoć.
4. Wysoka cena - stosunkowo glina lub wapień.

Glina

Najstarszy ze wszystkich rodzajów tynków znanych ludzkości. Surowce do jego produkcji dosłownie leżą pod naszymi stopami. Roztwór przygotowywany jest z samodzielnie wybranych składników lub zakupionej suchej mieszanki. Dawniej jako wypełniacze stosowano plewy, igły sosnowe, kotlety ze słomy, trociny, obornik koński. Dzięki tym wypełniaczom wzrastają właściwości wytrzymałościowe i termoizolacyjne tynku. Pokryta gliną ściana jest ciepła w dotyku. Plastyczność roztworu reguluje się dodatkiem piasku. Wymaganą ilość tego składnika określa się za pomocą prostych technik empirycznie. Skład zaprawy można poprawić wapnem lub cementem.

Tynk gliniany służy do wyrównywania i ocieplania ścian. Kolorowa glina służy do celów dekoracyjnych.

Główne zalety tynku glinianego:

1. Przyjazność dla środowiska.
2. Niska cena.
3. Wysoka łatwość konserwacji.
4. Doskonała wydajność zatrzymywania ciepła.
5. Służy jako naturalny regulator wilgotności w pomieszczeniach.
6. Umożliwia wielokrotne, bezodpadowe nakładanie - fragmenty starego tynku można nasączyć i ponownie wykorzystać.
7. Nadaje się do wykańczania ścian drewnianych.

Wśród wad są:

• niezdolność do wytrzymania skutków wilgoci - robi się mokra;
• wysycha przez długi czas - w ciągu 1-2 miesięcy;
• warstwa powinna mieć co najmniej 10 mm przy nakładaniu na płaską ścianę i 15 mm na gonty lub drewno. W przeciwnym razie nie da się uniknąć pękania materiału.

Dekoracyjny

Potrafi jednocześnie pełnić rolę zwykłego tynku i wykończenia. Kompozycję tynku można tworzyć na bazie wypełniaczy akrylowych, mineralnych, silikonowych i innych. Efekt dekoracyjny zapewniają:

• Struktury;
• ulga;
• schemat kolorów;
• wielowarstwowe półprzezroczyste powłoki o różnych odcieniach;
• sposoby nanoszenia wzorów lub tekstur.

Producenci oferują rozwiązania gładkie, wymagające równego podłoża i teksturowanych - pozwalających ukryć wady obrabianej powierzchni.

Zalety obejmują następujące właściwości kompozycji dekoracyjnych:

• siła;
• trwałość;
• odporność na ogień;
• odporność na gnicie;
• przepuszczalność pary;
• przyjazność dla środowiska;
• dekoracyjność;
• wyjątkowość powłoki;
• fascynacja procesem tworzenia tekstur lub wzorów własnymi rękami - aby zastosować obraz, możesz używaj materiałów pod ręką - pędzli, łyżek, siatek, folii, papieru - wszystkiego, co podpowiada Ci wyobraźnia wykonawca.

Główną wadą takich mieszanek jest ich wysoki koszt. Aby zaoszczędzić pieniądze, możesz samodzielnie przygotować kompozycję.

Silikon

Materiał z drogiego segmentu cenowego, wykonany na bazie włókien silikonowych, żywic. Zawiera również różne dodatki. Powłoki wykonane z takiego tynku są wysoce elastyczne i odporne na naprężenia mechaniczne. Aby usunąć lub zarysować taką powłokę, będziesz musiał ciężko pracować. Tynk silikonowy jest wodoodporny, dzięki czemu świetnie nadaje się do dekoracji łazienki. Powłoka z niego jest wysoce odporna na promienie ultrafioletowe, dzięki czemu farby zachowują swój pierwotny kolor nawet przy bezpośrednim nasłonecznieniu. Materiał z łatwością wytrzymuje wahania temperatury o dużej amplitudzie - od -50 do + 70 stopni, wykazuje odporność na agresywne środowiska. Wysoka przyczepność mieszanki pozwala na wykluczenie z technologii etapu gruntowania. Są w stanie zachować swój pierwotny wygląd przez ponad 20 lat. Charakteryzuje się odpornością ogniową, nie emituje toksyn do środowiska.

Materiał sprzedawany jest w postaci suchych mieszanek lub gotowych do użycia roztworów. Służy do wyrównywania i wykańczania. Dobrze układa się na podłożach betonowych, gazokrzemianowych, drewnianych, gipsowych i wapiennych. Nie zaleca się nakładania mieszanek silikatowych na ściany pokryte farbą, lakierem i olejem. Na finiszu nie tworzą się pęknięcia, nie kurczy się. Możesz przywrócić żywotność zagęszczonej mieszanki za pomocą wody.

wenecki

Luksusowa wielowarstwowa powłoka hipnotyzuje, sprawia, że ​​chcesz patrzeć na przejścia odcieni bez zatrzymywania się. Podstawa powinna być możliwie gładka. Mur wyrównuje się zaprawami zawierającymi mąkę kamienną. Oprócz klasycznej metody aplikacji istnieją inne techniki. Warstwa bazowa tynku weneckiego może być zaklasyfikowana jako szorstka. Reszta się kończy. Za pomocą specjalnych technik na ścianie można odtworzyć powłokę z efektem spękania, imitacją polerowanego marmuru, jedwabiu, drewna korkowego. Zdjęcie przedstawia zaimplementowane opcje tego wykończenia. Otrzymano je w wyniku zastosowania różnych metod aplikacji materiału. Na tynk nakłada się wierzchnią warstwę lakieru lub wosku.

Co zaskakujące, nie musisz kupować drogiego rozwiązania gipsowego. Całkiem możliwe jest wykonanie go samemu ze zwykłej szpachli. W porównaniu z gotowymi dekoracyjnymi kompozycjami mineralno-wapiennymi lub akrylowymi będzie kosztować znacznie mniej. Tynk wenecki nakłada się wyłącznie za pomocą narzędzi nierdzewnych.

Główną zaletą Wenecjan jest ich wysoka estetyka i oryginalność.

Wady obejmują - wysoki koszt, konieczność posiadania złożonej techniki nakładania materiału, wysokie koszty pracy.

Teksturowane

Ten rodzaj mieszanki tynkarskiej również należy do weteranów w rodzinie materiałów wykończeniowych. Wapno występuje w kompozycji jako naturalne spoiwo. Nadaje mieszance właściwości przyjazne dla środowiska i bakteriobójcze. Rezultatem jest oddychająca, ognioodporna powłoka. Kompozycję można stosować do wyrównywania ścian oraz jako teksturowany tynk wykończeniowy. Świetne do malowania malowideł ściennych. Dobrze komponuje się ze spoiwami mineralnymi - cementem, gipsem, gliną. Realizowany jest w postaci suchych mieszanek, ale jeśli chcesz, możesz przygotować rozwiązanie z niezależnie skompilowanego materiału.

Zalety tynku strukturalnego:

1. Doskonale ukrywa drobne ubytki w podstawie.
2. Nie wymaga dodatku składników antybiotykowych.
3. Reguluje mikroklimat.
4. Nie pali się.
5. Bezwonny.
6. Łatwy do nałożenia na powierzchnię.
7. Przystępny koszt.

Minusy:

1. Brak wodoodporności - tę wadę można zniwelować woskową warstwą ochronną lub specjalnymi dodatkami.
2. Komplet sił wystarczający do dalszej pracy pojawia się dopiero po kilku dniach.

Jak wybrać tynk

Przede wszystkim musisz zdecydować - suchy lub mokry rodzaj tynku, którego chcesz użyć. Metoda sucha polega na wykładaniu ścian płytami gipsowo-kartonowymi. Dzięki zastosowaniu tego materiału można znacznie przyspieszyć proces. Lepiej jednak nie używać płyt gipsowo-kartonowych w małych pomieszczeniach - ukryją i tak małą przestrzeń.

Metoda „na mokro” polega na wyrównaniu ścian za pomocą mieszanek budowlanych. Przy wyborze kompozycji tynków należy wziąć pod uwagę materiał, z którego wykonane są ściany i gdzie się znajdują - wewnątrz lub na zewnątrz budynku.

Jak przygotować powierzchnię do tynkowania

Przygotowanie ściany to ważny etap prac wykończeniowych. Podłoże należy uwolnić od starej złuszczanej powłoki, oczyścić z kurzu, pleśni, tłustych plam. Następnie następuje naprawa dziur, odprysków i pęknięć. Ściana pokryta jest warstwą gruntu i wzmocniona siatką konstrukcyjną wzmacniającą. To staranne przygotowanie jest konieczne, aby zapobiec łuszczeniu się nowej powłoki i przeciekaniu przez plamy oleju lub rdzy. Podkład ze składnikami antyseptycznymi zapobiega zapadaniu się ściany pod warstwą tynku.

Betonowa ściana

Jeśli ściany betonowe pełnią rolę podłoża, należy je zagruntować specjalnym materiałem z cząstkami kwarcu. Dodatki znacznie zwiększą właściwości adhezyjne ściany i pozwolą na niezawodne przyleganie mieszanki tynku do podłoża. Powierzchnie betonowe dobrze nadają się do tynków gipsowo-cementowych oraz mieszanek na bazie gipsu i wapna.

Oddzielnie rozcieńczyć kompozycje gipsowe, wapienne i cementowe i wymieszać razem w już przygotowanej formie. Konsystencja zaprawy powinna być gęsta i jednorodna.

Ceglana ściana

Wybór tynku do ścian z cegły nie jest łatwy. Niezależnie od wybranego materiału wymagane jest wysokiej jakości przygotowanie powierzchni. Najczęściej ceglane ściany są już pokryte starym tynkiem. Konieczne jest pozbycie się tej warstwy, a można to zrobić za pomocą wody i gąbki. Kilkakrotnie zwilżamy powierzchnię i czekamy, aż woda całkowicie nasyci powłokę. Ta procedura znacznie ułatwi usuwanie przestarzałego materiału. Następnie uzbrajamy się w szpachelkę o grubości powierzchni roboczej co najmniej 1,5-2 mm oraz młotek i wybijamy stary tynk. Najpierw delikatnie dotknij obszaru, który ma zostać oczyszczony. Z tego powodu na powierzchni tworzą się pęknięcia, które pozwolą wepchnąć szpatułkę do środka i podnieść powłokę. Jeśli tynk nie chce odpaść pod twoim naciskiem, pomóż sobie stukając młotkiem w trzonek kielni. To nieco ułatwi zadanie.

Po usunięciu starej powłoki konieczne jest potraktowanie powierzchni szlifierką lub metalową szczotką. Następnie szwy między elementami murowanymi należy pogłębić o 5-7 mm, aby zwiększyć przyczepność materiału do ściany. Następnie powierzchnię czyści się miękką szczotką z włosia, a kurz usuwa się wilgotną szmatką. Ostatnim etapem jest zagruntowanie ściany w dwóch warstwach za pomocą masy zapewniającej głęboką penetrację.

Ściana z pianobetonu

Z tego materiału buduje się większość nowoczesnych budynków. Powierzchnie wykonane z bloków piankowych i betonu komórkowego należy nie tylko starannie zagruntować, ale także wzmocnić specjalną siatką wzmacniającą lub „serpyanką” z włókna szklanego. Do produkcji zaprawy tynkarskiej można użyć mieszanek gipsowych, wapienno-cementowych.

Drewniana ściana

Zanim zaczniesz tynkować drewniane ściany, musisz je potraktować związkami ochronnymi przeciwko grzybom i kornikom. Następnie musisz wykonać specjalną kratę z drewnianych listew - gonty. Produkt ma kształt siateczki. Gont mocowany jest do ściany za pomocą gwoździ. Łączniki nie są całkowicie wpuszczone w ścianę. Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że gwoździe należy wbić tylko do połowy, a wierzch z nasadką wygiąć, dociskając do powierzchni.

Zamiast „gontów” można użyć specjalnej metalowej siatki do wzmocnienia elewacji. Mocuje się go do ściany przed tynkowaniem.

Proces tynkowania ścian własnymi rękami

Tynkowanie to złożony i czasochłonny proces. Jeśli jednak zdecydujesz się zrobić to sam, zalecamy skorzystanie z naszych wskazówek. Przedstawiamy szczegółowe instrukcje dla początkujących.

Wymagane materiały i narzędzia

Aby ukończyć pracę, nie możesz obejść się bez:

• sucha mieszanka tynków, podkład, szpachlówka;
• lampy ostrzegawcze, kołki, śruby;
• młotek, śrubokręt, szlifierka lub nożyczki do metalu;
• wiertarki z perforatorem z zestawem wierteł, mikserem budowlanym i pojemnikiem do mieszania roztworu;
• poziom budynku, taśmy miernicze;
• długa nić, marker;
• szeroka i wąska kielnia, szczotka i wałek, liniał i prasowany.

Dodatkowo przyda Ci się odzież robocza, czapka, okulary, rękawiczki.

Odsłanianie beaconów

Aby wyrównać ściany i, jeśli to konieczne, utworzyć warstwę o dużej grubości, tynkowanie odbywa się za pomocą lamp ostrzegawczych. W tym celu stosuje się deski drewniane, profile metalowe, prostokątne pręty gipsowe. Beacony ułatwiają pracę, gwarantują równomierne nanoszenie i rozprowadzanie mieszanki, którą wyrównuje się nad nimi za pomocą reguły.

Instalacja sygnalizatorów odbywa się w następujący sposób. Konieczne jest wkręcenie wkrętu samogwintującego w ścianę w odległości 5 cm od sufitu i 40 cm od narożnika. Kolejną śrubę wkręcamy bezpośrednio pod nią, cofając się od podłogi wzdłuż linii pionu 5 cm. Rysujemy linię od jednej śruby do drugiej i mierzymy odległość między nimi. Nieznacznie zmniejsz uzyskany wynik, odetnij pasek od metalowego profilu, równy długości tej linii. Rzucamy na linię kilka guzków mieszanki tynku i wciskamy w nią profil tak, aby jego powierzchnia znajdowała się na poziomie nakrętek śrub. Odkręć śruby i powtórz procedurę w przeciwległym rogu. Kolejne latarnie eksponujemy w odstępach 1-1,5 m. Sprawdzamy ich pionowość za pomocą rozciągniętego sznurka. Od tego zależy jakość uformowanej powierzchni. Po nałożeniu roztworu lampy ostrzegawcze należy usunąć, a pozostałe rowki wypełnić tynkiem. Sygnalizatory gipsowe nie muszą być usuwane, jeśli stosuje się mieszankę gipsową.

Zasady przygotowania roztworu

Wcześniej rozważaliśmy rodzaje rozwiązań gipsowych, ale teraz warto wspomnieć o niektórych niuansach różnych kompozycji.

1. Aby zrobić mieszankę cementową, musisz wziąć 3 części piasku i 1 część cementu. Konieczne jest użycie tego roztworu w ciągu godziny po wymieszaniu. Dlatego materiał należy przygotowywać w małych porcjach i szybko i bez przerwy nakładać na ścianę. W przeciwnym razie kompozycja zacznie wysychać i zastygać i nie będzie można jej użyć.
2. Mieszanka cementowo-wapienna składa się z 1 części cementu, 1 części mieszanki wapiennej i 5 części piasku.
3. Aby przygotować tynk gipsowy, musisz wziąć 3 części wapna o gęstości przypominającej ciasto i 1 część proszku gipsowego. Taki materiał bardzo szybko się chwyta, dlatego należy go rozcieńczyć bezpośrednio przed aplikacją.

Jak obliczyć wymaganą ilość roztworu

Bardzo trudno jest samodzielnie obliczyć wymaganą ilość materiału. Pomoże Ci w tym specjalny kalkulator online. Określa ilość potrzebnej mieszanki za pomocą formuły. Zgodnie z nim koszty mieszanki tynkowej są równe iloczynowi zużycia mieszanki przez powierzchnię pomieszczenia i warstwę wyrównującą. Otrzymana wartość pomoże ci przynajmniej w przybliżeniu poruszać się podczas zakupu mieszanek.

Zbrojenie tynku

Siatka zbrojeniowa może sprawić, że pęknięcia będą mniej widoczne, ale nie zapobiegnie ich powstawaniu.

Istnieją różne rodzaje siatek do wzmocnienia ścian:

• metal - niezbędny do tynkowania ścian o wyraźnych występach i nierównościach, które mogą przekraczać 4-5 cm. Aby wyrównać te powierzchnie, wymagana jest gruba warstwa materiału. Jednak po wyschnięciu może odpaść. Siatka metalowa o grubych oczkach z otworami przekraczającymi 4 mm pomoże zapobiec takiemu rozwojowi zdarzeń. Jest trwalszy niż plastik, który może ucierpieć w kontakcie z agresywnym środowiskiem mieszanki cementowo-piaskowej;
• tworzywo sztuczne - siatka malarska o oczkach 2-3 mm. Służy do wykańczania szpachlówką lub przy nakładaniu cienkiej warstwy tynku;
• włókno szklane.

Zbrojenie można wykonać nie tylko na całej ścianie, ale tylko na połączeniach różnych powłok wykończeniowych i elementów konstrukcyjnych. Ale podczas tynkowania sufitów lub wykańczania nowego budynku, który jeszcze się nie skurczył, konieczne jest wzmocnienie całego obszaru, który ma zostać przycięty.

Nie należy skąpić na siatce wzmacniającej. Pęknięcia, które mogą powstać do pełnej głębokości warstwy tynku, będą prowadzić do konieczności ponownego wykonania całej powłoki lub przynajmniej warstwy szpachli.

Tynk narożny

Zakrzywione narożniki i zbocza są wszechobecne – zarówno w starych sowieckich budynkach, jak i w nowoczesnych budynkach. Dlatego jedną z obowiązkowych procedur w procesie tynkowania jest wyrównanie narożników. Jeśli nie chcesz, aby wzory na tapecie były zniekształcone, a przyklejenie płytek ceramicznych wymagało wielokrotnie więcej kleju, nie zaniedbuj tego ważnego kroku.

Wyrównaniu podlegają zarówno narożniki wewnętrzne, jak i zewnętrzne.

Wewnętrzny narożnik jest uformowany zgodnie z następującym schematem:

• ustawiamy latarnie w taki sposób, aby płaszczyzny ścian łączyły się pod kątem prostym. Jeśli na małej powierzchni znajduje się duża liczba rogów, nie można przylegać do prostopadłej - nadal nie będzie uderzać;
• ostrożnie wyrównaj pierwszą ścianę za pomocą linijki, kielni i szpachelki. Podczas pracy skupiamy się na latarniach morskich;
• gdy zaprawa na tej ścianie uchwyci, będzie można rozpocząć obróbkę sąsiedniej powierzchni. Na tym etapie powinieneś użyć szpatułki ze skośnym ostrzem, aby zapobiec ocieraniu się o już wypoziomowaną płaszczyznę;

W razie potrzeby możesz natychmiast otynkować obie sąsiednie ściany. W takim przypadku reguła nie powinna być doprowadzana do rogu, zatrzymując się 5-10 cm przed nią. Te paski będą następnie musiały zostać wyrównane ręcznie.

• uformuj narożnik za pomocą specjalnego narzędzia z zakrzywionym ostrzem. Rysujemy od góry do dołu, aby usunąć nadmiar mieszanki i stworzyć wyraźną linię spoiny;
• resztki tynku odcinamy szpachelką, gdy zaczyna się wiązanie kompozycji.

Instrukcje krok po kroku dotyczące usuwania zewnętrznego narożnika.

• Zaprawę wrzucamy na samolot za pomocą kielni. Materiał kładziemy na rogu z marginesem;
• Nadmiar mikstury usuwamy według reguły, najpierw z jednej ściany, potem z drugiej. W takim przypadku reguła powinna opierać się na latarniach i kącie;
• Za pomocą szpatułek i półkielni z reguły korygujemy istniejące wady. Jeśli są zagłębienia, zamknij je niewielką ilością roztworu i wyrównaj;
• Ostatecznego wyrównania ścian wykonujemy przesuwając wzdłużnie kielnię. Ostrze nie może dotykać części metalowych lub plastikowych.

Jeśli róg znajduje się w przejściu, zaleca się jego lekkie zaokrąglenie. Pozwoli to uniknąć pojawienia się wiórów, które nieuchronnie uformują się w ostrym połączeniu.

Tynk wykończeniowy ścian

To ostatni etap tynkowania, który przygotuje ścianę do wykończenia. W tym celu możesz użyć mieszanek cementowych, gipsu, materiałów polimerowych. Każdy z tych preparatów sprawdzi się dobrze jako warstwa wykończeniowa.

Zadania tynków wykończeniowych:

1. Pozbądź się wszelkich nierówności wypełniając je materiałem.
2. Chroń ścianę przed naprężeniami mechanicznymi - potrzebujesz wysokiej jakości kompozycji.
3. Stwórz estetyczną powierzchnię z teksturą lub reliefem.

Należy użyć materiałów o identycznych komponentach. Zapewni to wysoki poziom przyczepności.

Tynk wykończeniowy powinien mieć:

• odporność na uszkodzenia mechaniczne;
• dobry poziom izolacji akustycznej;
• przepuszczalność pary;
• odporność na wilgoć;
• zdolność do maksymalizacji retencji ciepła;
• estetyczny wygląd.

Aby wykonać zadanie, będziesz potrzebować:

• wiertarka z mikserem;
• pojemnik do mieszania mieszanki;
• szpatułki - wąskie i szerokie.

Kroki aplikacji:

1. Jest natryskiwany, tworząc cienką warstwę bazową. Konieczne jest zwiększenie przyczepności ściany i gleby.
2. Grunt to główna warstwa tynku służąca do wyrównywania powierzchni. Spray pokrywamy ziemią i dobrze rozprowadzamy wzdłuż płaszczyzny ściany. W efekcie ściana powinna stać się płaska, niemal idealna.
3. Krycie – pozwala na uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni.

Po wyschnięciu warstwy wykończeniowej jest ona szlifowana i można przystąpić do wykończenia dekoracyjnego.

Tynk bez lamp ostrzegawczych

Jeśli idealna równość ściany nie jest dla Ciebie ważna, a planujesz wyeliminować wady i drobne błędy za pomocą materiału podstawowego, tynkowanie na latarniach nie jest konieczne.

Etapy pracy:

1. W razie potrzeby nałożyć cienką warstwę materiału za pomocą kielni i uformować grubą warstwę szpachelką.
2. Stosując regułę rozciągamy miksturę, przesuwając się od dołu do góry i na boki. To samo robimy w pionie.
3. Jeżeli po wyschnięciu pierwszej warstwy powstaną wżery, należy uformować drugą.
4. Po odczekaniu, aż powierzchnia całkowicie wyschnie, przetrzyj ją plastikową pacą.

Tynk bez lamp ostrzegawczych służy do wyrównywania ścian z minimalnymi różnicami. Ponieważ nie ma na czym się skupić, jakość pracy trzeba częściej sprawdzać za pomocą poziomu budynku. Szczegółowa klasa mistrzowska jest przedstawiona na filmie.

Cechy tynku do tapet bez szpachli

Jeżeli ściany po nałożeniu tynku stały się wystarczająco równe i gładkie, przed przyklejeniem tapety nie jest wymagane nałożenie szpachli wykończeniowej.

Czasami konieczne jest wzmocnienie warstwy tynku. Na przykład, jeśli podstawą jest płyta cementowo-drzazgowa lub podczas łączenia różnych rodzajów materiałów, na przykład cegły i betonu. W tym przypadku ściana jest wzmocniona siatką z włókna szklanego o komórkach 5 mm. Pasy nakładają się na siebie, przy czym każdy z kolejnych zakrywa poprzedni o 10-20 cm. Nakłada się roztwór od góry i zaczyna się skurcz.

Ostatnie etapy to fugowanie i wygładzanie. W tym celu bazę zmiękcza się zwilżoną gąbką, pędzlem lub sprayem. Następnie weź tarkę i potrzyj półki okrężnym ruchem. Jeśli po tym pojawią się paski pierścieniowe, przeprowadzamy procedurę wygładzania. Czekamy, aż tynk zmatowieje, a ścianę obrabiamy kielnią lub szpachelką.

Tynk ścian do malowania

Przygotowanie ścian do późniejszego malowania jest trudniejsze niż w przypadku tapety. Farba nie będzie dobrze wyglądać na nierównej i słabo szpachlowanej ścianie. Zwykle wymagane są 3-4 warstwy szpachlówki.

Po tym następuje skórowanie - aby wykonać tę pracę, potrzebujesz umiejętności. Wszelkie zagrożenia i źle wyczyszczone obszary z pewnością pojawią się i będą bardzo widoczne pod farbą. Załamania światła zaakcentują nierówności ścian. Przy czyszczeniu ścian konieczne jest doświetlenie ściany lampą, kierując jej rozproszone światło na ścianę. Pomoże to zidentyfikować wady przygotowanej powierzchni. Do szlifowania należy użyć siatki nr 240.

Tynkowanie ścian pod płytki

Nie da się przykleić płytek wysokiej jakości na nierównej ścianie. Dlatego konieczne jest wyrównanie z tynkiem. Zmniejszy to zużycie kleju do płytek, zapobiegnie ślizganiu się płytek, a sam proces okładziny będzie znacznie łatwiejszy do wykonania.

Aby przygotować ścianę do przyklejenia płytek, potrzebujesz ulepszonego tynku. Wysoka jakość jest w tym przypadku nieodpowiednia. Ostateczny połysk nie jest potrzebny – ściana nadal będzie ukryta pod dekoracyjnym wykończeniem. Ponadto gładkie powierzchnie utrudniają jedynie bezpieczne mocowanie ciężkich płytek.

Zalety i wady zmechanizowanego tynku

Mechanizacja procesu tynkowania pozwala zautomatyzować wszystkie etapy – od rozcieńczenia mieszanki do pokrycia ściany zaprawą.

Kompozycję wlewa się do specjalnej stacji tynkarskiej, która zaczyna przygotowywać roztwór. Następnie mistrz nakłada miksturę na ścianę za pomocą węża i wyrównuje powłokę.

Zalety stosowania tynku zmechanizowanego:

1. Szybkość tworzenia powłoki jest 4-5 razy większa niż przy metodzie tradycyjnej.
2. Oszczędność na szpachlówce - wystarczy 1 warstwa, natomiast ręczna aplikacja wymaga 2-3.
3. Koszt mieszanki do aplikacji maszynowej jest o 30-40% niższy niż podobnej do aplikacji ręcznej.

Wady:

1. Ciężki sprzęt trudno jest podnieść na podłogę. Jeśli nie zmieści się do windy, nie będzie można z niego korzystać.
2. Do wykonania prac konieczne jest podłączenie obiektu do sieci elektrycznej.
3. Korzyści ekonomiczne można uzyskać tylko przy wykańczaniu dużych powierzchni od 100 do 150 metrów kwadratowych.

Wniosek

Teraz wiesz, jak tynkować ścianę własnymi rękami. Zrobienie tego samemu nie jest takie trudne, nawet jeśli jesteś nowy w tym biznesie. Umiejętności można doskonalić podczas pracy. Poćwicz na małym odcinku ściany przed przystąpieniem do właściwego wykończenia.