Mary Shelley, "moeder" Frankenstein archetype populariseerde de "gekke wetenschapper".In haar boek, de dokter was zo geobsedeerd met zijn idee om de levenloze materie te doen herleven, in het belang van het en gooide het gezond verstand en ethische normen.
Maar dit gebeurt in het echte leven. Veel wetenschappers, tijdens het leven van de "crazy" bijgenaamd geëxperimenteerd, balancerend op de rand van de juridische en morele principes( en soms stap over die lijn).
We presenteren top-5 gekke wetenschappers .
Inhoud:
- 5. Robert Cornish
- 4. Alexander Bogdanov
- 3. Giles Brindley
- 2. Paracelsus
- 1. Wendell Johnson
5. Robert Cornish
Dr. Robert Cornish was geobsedeerd door het idee om een Herstel. Hij geloofde dat niet al te beschadigd en de onlangs overleden lichaam kan worden hersteld met behulp van een grote dosis anticoagulantia en swing tafel, die het lichaam te schudden "reset" de circulatie.
Raar maar waar: Cornish in geslaagd om twee honden herleven - Lazarus IV en V, die werden gedood door een overdosis ether. De dokter heeft herhaaldelijk een verzoek ingediend bij de gevangenissen om hem in staat te stellen de lichamen van geëxecuteerde misdadigers te gebruiken. In 1948, met de Cornish contact killer Thomas MkGonigal heeft gewacht op de gaskamer. Hij was bereid om zijn lichaam te geven aan ervaring. Het probleem was dat de wetenschappers nodig het lichaam onmiddellijk na de uitvoering, en de autoriteiten vreesden dat de levendige dader zal worden vrijgegeven( kan niet twee keer voor hetzelfde feit worden uitgevoerd).Als gevolg hiervan werd het verzoek van McGonigal om te reanimeren afgewezen en schakelde Cornish over naar andere experimenten.
4. Alexander Bogdanov
Rating gekke wetenschappers konden niet zonder een vertegenwoordiger van Rusland. In tegenstelling tot de Corniche, die is gefixeerd op één idee, Bogdanov, een revolutionair en een prominente science fiction schrijver, had uitgebreide belangen. Hij specialiseerde zich met name in bloedonderzoek. Zijn invloed en status leidde tot de oprichting van het Instituut voor Bloedtransfusie in 1926. Op het einde, hij vond dat bloedtransfusies kunnen worden gebruikt om te verjongen , en eventueel om het leven van het menselijk lichaam uit te breiden.
Bogdanov heeft zijn lichaam talrijke bloedtransfusies onderworpen. Ironisch genoeg, in 1928, de wetenschapper overleden als gevolg van hemolytische transfusie reacties na transfusie malaria patiënt.
3. Giles Brindley
Deze Britse fysioloog heeft het beheer van erectiele stoornis injectie revolutie en vergeet zijn optreden op Urologische Association bijeenkomst in Las Vegas, 1983.
Hij sprak over zijn succesvolle ervaring in de behandeling van erectiestoornissen door het gebruik van papaverine injectie. Tijdens de lezing, de 57-jarige arts toonde dia's van zijn eigen penis in erectie en vervolgens trok zijn broek dat de behandeling met papaverine tonen kan een erectie zonder erotische stimulatie veroorzaken. Injectie die Brindley voor zichzelf heeft gemaakt vóór de lezing. Hij heeft zelfs strompelde naar beneden naar de eerste rijen van het publiek om de mate van zwelling van de geslachtsorganen te waarderen.
Zijn werken vormden de basis van vele moderne hulpmiddelen voor potentie, de beste die we eerder publiceerden.
2. Paracelsus
Zwitserse wetenschapper van de 16e eeuw werd de grondlegger toxicologie. Hij betoogde dat kleine doses van giftige stoffen kan worden gebruikt om te profiteren en dat alleen bepaalt de dosis of het geneesmiddel of vergif materiaal.
Een kenner van geneeskunde en filosofie was ook niet vreemd aan alchemie en occultisme. In 1537 schreef hij een verhandeling De Rerum Naturae, waarin hij een aantal van zijn alchemistische geheimen, waaronder de oprichting van een homunculus, een klein kunstmatig man.
1. Wendell Johnson
psycholoog aan de Universiteit van Iowa helaas bekend om de gekke logopedie experiment , uitgevoerd in 1939.Het betrof 22 kinderen die geen ouders hadden.
Johnson en zijn afgestudeerde student Maria Tudor verdeelden de kinderen in twee groepen van elk 11 personen. De helft van de kinderen in elke groep stotteren, en de andere helft genoemde normaal.
De gelukkige groep onderging positieve logopedie. In deze groep kregen de kinderen te horen dat hun spraak zeer correct en schoon was.
In een andere groep werd de kinderteugeldemonstratie gedurende zes maanden bespot om te zien hoe dit hun stotteren zou beïnvloeden.
Sommige kinderen die in de tweede groep zaten hadden vóór het experiment geen problemen met de spraak. En daarna werden de symptomen van stotteren gemanifesteerd en gefixeerd voor het leven.
