Waarom precies 9 verdiepingen tellende gebouwen werden gebouwd in de USSR

Na de revolutie van 1917 begon de intensieve industrialisatie van het land. De bouw van grote fabrieken en de behoefte aan arbeidskrachten hebben ertoe geleid dat mensen van het platteland naar de steden zijn verhuisd. De arbeiders werden ondergebracht in tijdelijke kazernes, die om verschillende redenen al tientallen jaren bestonden. In de jaren 60 van de vorige eeuw nam de USSR het programma aan om de bevolking van huisvesting te voorzien. Massale woningbouw vereiste enorme fondsen, ze waren, zoals altijd, niet genoeg, en het was noodzakelijk om op alles te besparen. Een van de belangrijkste criteria voor het beoordelen van residentiële projecten was goedkoop. Gebouwen met 9 verdiepingen werden juist gebouwd omdat ze om een ​​aantal redenen aanzienlijk goedkoper waren dan andere opties.

Start massale woningbouw

Het programma van massale woningbouw dat in de USSR werd aangenomen, ging uit van de snelle hervestiging van gemeenschappelijke appartementen en het verlaten van mensen uit kelders en kazernes. De huidige generatie Russen ziet het woord 'gemeenschappelijk appartement' gewoon als een goede combinatie, zonder de inhoud ervan te kennen. En de oudere generatie herinnert zich gemeenschappelijke appartementen met een dubbel gevoel. Er was echt een gemeenschappelijk leven, vooral in de gemeenschappelijke keuken. Drie tot vijf of meer gezinnen woonden in gemeenschappelijke appartementen. Mensen met verschillende karakters, met verschillende attitudes, met verschillende opleidingen en met verschillende biografieën. Samen vierden we de feestdagen en vochten we genadeloos. Het feit is dat aan het einde van de jaren twintig Moskou en andere industriële steden van het land extreem overbevolkt waren. De mensen pasten niet in de steden, er was niet genoeg woonruimte voor iedereen. Ze bouwden fabrieken, woonden in kazernes. En dan de oorlog, tientallen verwoeste steden. Weer kazernes, weer semi-kelders.

FOTO: YouTube.com

FOTO: primamedia_2537050521.s3.cloud.mts.ru

In de jaren 60 deed zich de mogelijkheid voor om woningbouw te gaan doen. Maar de strategie was gericht op het versnellen van de bouw van goedkope woningen. Woningbouwprojecten werden uitgevoerd met de eis om in extreem korte tijd een extreem goedkoop huis te bouwen. De structuren van huizen en de fabriekstechnologie voor hun productie door de stroommethode werden ontwikkeld. Constructie en panelen en blokken van gewapend beton werden ontwikkeld en beheerst in productie, waaruit modules werden geassembleerd op fabriekslocaties - kamers, keukens, badkamers. Deze modules werden naar de bouwplaats gebracht en als een kinderontwerper assembleerden ze het afgewerkte huis. Loodgieters, elektriciens, afwerkers volgden de installateurs-bouwers en iedereen deed snel zijn werk. Zo'n huis had geen kelder en zolder nodig - de watervoorziening en verwarming waren gecentraliseerd en het was niet nodig om extra apparatuur voor deze systemen te plaatsen. Dit vereenvoudigde en verlaagde de bouwkosten verder. In de gebouwen met vijf verdiepingen, volgens de normen die op dat moment bestonden, was de lift niet geïnstalleerd en in de gebouwen met negen verdiepingen maakten ze geen tweede goederenlift. Een huis van vijf verdiepingen in vier delen kon in twee weken worden gebouwd.

FOTO: upload.wikimedia.org

Economische rechtvaardiging van het aantal verdiepingen

Het huis moet goedkoop zijn, maar tegelijkertijd aan een aantal verplichte eisen voldoen. De voorzieningen van de bewoners waren niet meegenomen in deze eisen. En de begrippen "schoonheid" en "esthetiek" werden evenmin genoemd. De keukens waren klein, de badkamer was gecombineerd met een "sit-down" bad. Maar de voormalige bewoners van de kelders waren ontzettend blij met een apart appartement zonder buren.

FOTO: hryschevka.ru

Maar aan de eis om de brandveiligheid te waarborgen werd rigoureus voldaan. Hoewel het eigenaardig is. Als er brand uitbreekt in het huis, dan moeten de huurders worden gered. Er zijn slechts drie manieren van redding. Wie kan, loopt weg van het huis met de voeten langs de trap (als het niet in vlammen opgaat). Degenen die zichzelf niet kunnen redden, worden gered door brandweerlieden. Ze nemen mensen mee naar buiten via een externe open "rookvrije" trap of de trappen op van een brandweerauto die naar het huis reed. En deze brandweerwagen heeft een ladder die is uitgeschoven tot de limiet van slechts 28 meter. Dit is een internationale en Sovjet-standaard. En deze maat bereikt net het raam op de 9e verdieping. Dat is de enige verklaring waarom niet 8 verdiepingen en niet 10.

Toen de honger naar woningen enigszins gestild was, begonnen gebouwen met 12 en 14 verdiepingen te verschijnen. In deze gevallen hebben we de kosten berekend van "rookvrije" brandtrappen in huis. En ze kozen ook voor de goedkoopste combinatie van kenmerken in het kader van de verplichte eisen.

Gevolgtrekking

Momenteel lost het land de huisvestingsproblemen op een andere manier op. Architecten creëren projecten van wooncomplexen van prachtige gebouwen met meerdere verdiepingen. Een grote verscheidenheid aan moderne materialen wordt gebruikt in constructie en decoratie. De grootte en indeling van het appartement houdt rekening met de behoeften, smaken en mogelijkheden van een grote verscheidenheid aan mensen. De constructie trekt niet alleen geld aan van de staat, maar ook van toekomstige bewoners. En het lot van de oude Chroesjtsjovs, die ooit tienduizenden mensen hebben gered, is bepaald. Het land ontwikkelt een "Renovatieprogramma", waarbij oude huizen die hun tijd hebben gediend, worden gesloopt en nieuwe, moderne worden gebouwd.